пярчы́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пярчы́нка |
пярчы́нкі |
| Р. |
пярчы́нкі |
пярчы́нак |
| Д. |
пярчы́нцы |
пярчы́нкам |
| В. |
пярчы́нку |
пярчы́нкі |
| Т. |
пярчы́нкай
пярчы́нкаю |
пярчы́нкамі |
| М. |
пярчы́нцы |
пярчы́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пярчы́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Крупінка перцу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перчи́нка пярчы́нка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)