пярчы́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пярчы́нка пярчы́нкі
Р. пярчы́нкі пярчы́нак
Д. пярчы́нцы пярчы́нкам
В. пярчы́нку пярчы́нкі
Т. пярчы́нкай
пярчы́нкаю		 пярчы́нкамі
М. пярчы́нцы пярчы́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пярчы́нка ж. перчи́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пярчы́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Крупінка перцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перчи́нка пярчы́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pieprzyk, ~u

м.

1. перчык, пярчынка;

2. радзімка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)