Пя́рну г. Пя́рну нескл., м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пярно́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Пярно́
Р. Пярна́
Д. Пярну́
В. Пярно́
Т. Пярно́м
М. Пярне́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пя́рнуць

‘моцна ўдарыць, выцяць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пя́рну пя́рнем
2-я ас. пя́рнеш пя́рнеце
3-я ас. пя́рне пя́рнуць
Прошлы час
м. пя́рнуў пя́рнулі
ж. пя́рнула
н. пя́рнула
Загадны лад
2-я ас. пя́рні пя́рніце
Дзеепрыслоўе
прош. час пя́рнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)