Verbum

анлайнавы слоўнік

пяка́рскі гл. пекар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пяка́рскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пяка́рскі	пяка́рская	пяка́рскае	пяка́рскія
Р.	пяка́рскага	пяка́рскай пяка́рскае	пяка́рскага	пяка́рскіх
Д.	пяка́рскаму	пяка́рскай	пяка́рскаму	пяка́рскім
В.	пяка́рскі (неадуш.) пяка́рскага (адуш.)	пяка́рскую	пяка́рскае	пяка́рскія (неадуш.) пяка́рскіх (адуш.)
Т.	пяка́рскім	пяка́рскай пяка́рскаю	пяка́рскім	пяка́рскімі
М.	пяка́рскім	пяка́рскай	пяка́рскім	пяка́рскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пяка́рскі пека́рский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пяка́рскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пекара, належыць яму. Пякарскі чапец. Пякарскі фартух. Пякарскае рамяство.

2. Тое, што і пякарны. Пякарскія дрожджы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́кар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст, які займаецца выпечкай хлеба.

|| прым. пяка́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́карский пяка́рскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Жа́бка ₁ памянш. да жа́ба _1–4 (гл.).

Жа́бка ₂ ’падкоўка на абутку’ (зэльв., Жыв. сл., 141). Улічваючы геаграфію, магчыма, з польск. żabka ’тс’. У слав. мовах, у тым ліку польск. żabka, укр. жа́бка, серб.-харв. жабица ’стрэлка ў капыце, нарасць на назе каня’, балг. дыял. жаба ’мускул на назе’. Аналагічны перанос у іншых мовах (англ. frog ’жаба’ — ’стрэлка ў капыце’, грэч. βάτραχος ’жаба’ — ’частка капыта’, якуцк. баӷа ’жаба’ — ’стрэлка пад капытом’; Пякарскі), таму апошняе да жа́ба ₁, а адсюль па падобнасці перанос на ’падкоўку’.

Жа́бка ₃ ’гатунак школьнага пяра’ (ТСБМ). Ад жа́ба ₁ па знешняму выгляду.

Жа́бка ₄ ’каменьчык, які кідаецца на водную паверхню, а ён падскоквае’ (КЭС). Рус., укр. жабка, польск. żabka, чэш. žabka, серб.-харв. жа̏бице, славен. žábica ’тс’. Відаць, паводле жабячых (да жа́ба ₁) падскокаў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)