пы́рскаўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -кавак, ж. (разм.).

Тое, чым пырскаюць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пы́рскаўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пы́рскаўка пы́рскаўкі
Р. пы́рскаўкі пы́рскавак
Д. пы́рскаўцы пы́рскаўкам
В. пы́рскаўку пы́рскаўкі
Т. пы́рскаўкай
пы́рскаўкаю		 пы́рскаўкамі
М. пы́рскаўцы пы́рскаўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пы́рскаўка ж., разг. бры́згалка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пы́рскаўка, ‑і, ДМ ‑каўцы; Р мн. ‑кавак; ж.

Разм. Тое, чым пырскаюць. Хлопчык нацэліўся ў мяне з пырскаўкі і — раз! Але я хуценька адскочыў, — струмень вады праляцеў міма. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бры́згалка прост. пы́рскаўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)