пы́рскаўка, ‑і, ДМ ‑каўцы; Р мн. ‑кавак; ж.
Разм. Тое, чым пырскаюць. Хлопчык нацэліўся ў мяне з пырскаўкі і — раз! Але я хуценька адскочыў, — струмень вады праляцеў міма. Жычка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)