пылаві́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пылаві́к |
пылавікі́ |
| Р. |
пылавіка́ |
пылавіко́ў |
| Д. |
пылавіку́ |
пылавіка́м |
| В. |
пылаві́к |
пылавікі́ |
| Т. |
пылавіко́м |
пылавіка́мі |
| М. |
пылавіку́ |
пылавіка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пылаві́к, -ка́ м. (плащ) пы́льник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пы́льникII (плащ) разг. пы́льнік, -ка м., пылаві́к, -ка́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)