пчальні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Тое, што і пасека (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пчальні́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пчальні́к пчальнікі́
Р. пчальніка́ пчальніко́ў
Д. пчальніку́ пчальніка́м
В. пчальні́к пчальнікі́
Т. пчальніко́м пчальніка́мі
М. пчальніку́ пчальніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пчальні́к, -ка́ м. па́сека ж., пче́льник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пчальні́к, ‑а, м.

Тое, што і пасека (у 3 знач.). Шэсць дарожак неўзабаве зліліся ў адну, і вяла яна да пчальніка, вуллі якога бялелі ўдалечыні пад густымі ліпамі. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пче́льник пчальні́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́сека ж. пчальні́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пче́льня ж. пчальні́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́сека ж.

1. (полоса леса, предназначенная под сруб) лесосе́ка;

2. (место после срубки леса) вы́рубка, за́сека, засе́ка;

3. спец. (место в лесу, расчищенное для пашни) подсе́ка;

4. см. пчальні́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)