пу́шаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пу́шаны пу́шаная пу́шанае пу́шаныя
Р. пу́шанага пу́шанай
пу́шанае		 пу́шанага пу́шаных
Д. пу́шанаму пу́шанай пу́шанаму пу́шаным
В. пу́шаны (неадуш.)
пу́шанага (адуш.)		 пу́шаную пу́шанае пу́шаныя (неадуш.)
пу́шаных (адуш.)
Т. пу́шаным пу́шанай
пу́шанаю		 пу́шаным пу́шанымі
М. пу́шаным пу́шанай пу́шаным пу́шаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пу́шаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пу́шаны пу́шаная пу́шанае пу́шаныя
Р. пу́шанага пу́шанай
пу́шанае		 пу́шанага пу́шаных
Д. пу́шанаму пу́шанай пу́шанаму пу́шаным
В. пу́шаны (неадуш.)
пу́шанага (адуш.)		 пу́шаную пу́шанае пу́шаныя (неадуш.)
пу́шаных (адуш.)
Т. пу́шаным пу́шанай
пу́шанаю		 пу́шаным пу́шанымі
М. пу́шаным пу́шанай пу́шаным пу́шаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запушы́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -пу́шыць; -пу́шаны; зак., што.

Пра снег, іней: пакрыць тонкім пушыстым слоем.

Снег запушыў зямлю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пушы́ць, -шу́, -шы́ш, -шы́ць; -шы́м, -шыце́, -ша́ць; незак.

1. што. Рабіць пушыстым.

П. валасы.

П. пер’е.

2. перан., каго (што). Моцна лаяць, распякаць (разм.).

|| зак. распушы́ць, -шу́, -шы́ш, -шы́ць; -шы́м, -шыце́, -ша́ць; -пу́шаны.

|| наз. пушэ́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пушны́ 1, пушо́н ’з прымессю мякіны, вотруб’я’ (ТСБМ, Ян., Малч.): кыли хлѣбушка пушонъ — могу выпылаць (маг., Шн.), пу́шны (пушный) ’тс’ (Нас.), сюды ж пушно́, пухно́ ’мякіна’ (Нас.). Ад пух ’адыходы пры веянні, мякіна’, параўн. пу́хны (гл.).

Пу́шны 2 ’пульхны, мяккі; смачны’ (Бяльк., ТС), пушны́ ’тс’: пушныя бліны (ашм., пухав., Сл. ПЗБ), пуша́ны ’тс’ (віл., там жа), pušány ’мяккі, дзіркаваты; угноены, апрацаваны’: пушаная зімля (Варл.), сюды ж пушно́ ’пульхнае дзіця’ (Бяльк.). Да пушы́ць ’надуваць, рабіць пульхным, пышным’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)