пу́фік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пу́фік |
пу́фікі |
| Р. |
пу́фіка |
пу́фікаў |
| Д. |
пу́фіку |
пу́фікам |
| В. |
пу́фік |
пу́фікі |
| Т. |
пу́фікам |
пу́фікамі |
| М. |
пу́фіку |
пу́фіках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пуф, -а, мн. -ы, -аў, м.
Род мэблі — нізкае мяккае сядзенне без спінкі.
|| памянш. пу́фік, -а, мн. -і, -аў, м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)