пу́фік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пу́фік пу́фікі
Р. пу́фіка пу́фікаў
Д. пу́фіку пу́фікам
В. пу́фік пу́фікі
Т. пу́фікам пу́фікамі
М. пу́фіку пу́фіках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пу́фік м памянш Püffchen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пуф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Род мэблі — нізкае мяккае сядзенне без спінкі.

|| памянш. пу́фік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Puff

I

m -(e)s, -e i Püffe штуршо́к, уда́р

Püffe áusteilen — раздава́ць кухталі́ [грымакі́]

er hat séine Püffe weg — яму́ ўжо́ даста́лася, ён сваё атрыма́ў

II

m -(e)s, -e

1) банке́тка, пу́фік

2) бу́фы (напр. у рукавоў)

III

n, m -(e)s, -e публі́чны дом

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)