пу́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны; незак., каго.
Звязваць путам ногі коням.
П. каня.
|| зак. спу́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны.
|| наз. пу́танне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пу́таць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пу́таю |
пу́таем |
| 2-я ас. |
пу́таеш |
пу́таеце |
| 3-я ас. |
пу́тае |
пу́таюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пу́таў |
пу́талі |
| ж. |
пу́тала |
| н. |
пу́тала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пу́тай |
пу́тайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
пу́таючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пу́таць несов. (лошадей) пу́тать, спу́тывать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пу́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.
Звязваць путам ногі жывёле. І Рыгор путае каня, і Паўлюк простую [кабылу] не пускае. Крапіва. // Не даваць магчымасці свабодна рухацца. Пакуль дайшла да Хвалковіч, Ядвіся прамокла да ніткі. Набрынялая вадой спадніца ліпла да цела, путала змораныя ногі. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пу́таць ’звязваць ногі путам; блытаць’ (ТСБМ, Нас., Сл. ПЗБ, Бяльк., ТС), ’збіваць з толку; гаварыць блытана, непаслядоўна’ (Нас., Бяльк., Шат.), ’пятляць’ (ТС), укр. пу́тати ’надзяваць путы’, рус. пу́тать ’путаць, блытаць’, польск. pętać ’надзяваць путы, кайданы’, чэш. poutati ’тс’, славац. putať ’тс’, в.-луж. putać ’тс’. Арэальная паўночнаславянская інавацыя ад *pǫto, гл. пу́та, другасныя значэнні, магчыма, пад уплывам *pǫtъ ’пуць, шлях; толк’; параўн. фразеалагізм зводзіць з пуці ’збіваць з толку, блытаць’, сюды ж пу́тацца ’сноўдацца; блытацца’, рус. пу́таться ’тс’, польск. pętać się ’настойліва нечым займацца; поўзаць, блытацца пад нагамі’ (апошняе значэнне, паводле Банькоўскага, 2, 539, — з рускай).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пу́тацца, ‑аецца; незак.
Зал. да путаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пу́танне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. путаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пу́танне ср. пу́тание, спу́тывание; см. пу́таць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пу́тацца несов., страд. пу́таться, спу́тываться; см. пу́таць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)