пу́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны; незак., каго.

Звязваць путам ногі коням.

П. каня.

|| зак. спу́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны.

|| наз. пу́танне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пу́таць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пу́таю пу́таем
2-я ас. пу́таеш пу́таеце
3-я ас. пу́тае пу́таюць
Прошлы час
м. пу́таў пу́талі
ж. пу́тала
н. пу́тала
Загадны лад
2-я ас. пу́тай пу́тайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пу́таючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пу́таць несов. (лошадей) пу́тать, спу́тывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пу́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Звязваць путам ногі жывёле. І Рыгор путае каня, і Паўлюк простую [кабылу] не пускае. Крапіва. // Не даваць магчымасці свабодна рухацца. Пакуль дайшла да Хвалковіч, Ядвіся прамокла да ніткі. Набрынялая вадой спадніца ліпла да цела, путала змораныя ногі. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пу́таць (коней) fésseln vt, kóppeln vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пу́таць ’звязваць ногі путам; блытаць’ (ТСБМ, Нас., Сл. ПЗБ, Бяльк., ТС), ’збіваць з толку; гаварыць блытана, непаслядоўна’ (Нас., Бяльк., Шат.), ’пятляць’ (ТС), укр. пу́тати ’надзяваць путы’, рус. пу́тать ’путаць, блытаць’, польск. pętać ’надзяваць путы, кайданы’, чэш. poutati ’тс’, славац. putať ’тс’, в.-луж. putać ’тс’. Арэальная паўночнаславянская інавацыя ад *pǫto, гл. пу́та, другасныя значэнні, магчыма, пад уплывам *pǫtъ ’пуць, шлях; толк’; параўн. фразеалагізм зводзіць з пуці ’збіваць з толку, блытаць’, сюды ж пу́тацца ’сноўдацца; блытацца’, рус. пу́таться ’тс’, польск. pętać się ’настойліва нечым займацца; поўзаць, блытацца пад нагамі’ (апошняе значэнне, паводле Банькоўскага, 2, 539, — з рускай).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спу́таць гл. путаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пу́тацца, ‑аецца; незак.

Зал. да путаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пу́танне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. путаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пу́танне ср. пу́тание, спу́тывание; см. пу́таць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)