пу́тать несов.

1. в разн. знач. блы́таць;

пу́тать ни́тки блы́таць ні́ткі;

пу́тать бума́ги на столе́ блы́таць папе́ры на стале́;

я всегда́ их пу́таю — они́ похо́жи друг на дру́га я заўсёды іх блы́таю — яны́ падо́бныя адзі́н да аднаго́;

не пу́тайте, отвеча́йте ясне́е не блы́тайце, адка́звайце ясне́й;

2. (вовлекать) разг. блы́таць; уме́шваць;

не пу́тайте меня́ в э́то де́ло не блы́тайце (не ўме́швайце) мяне́ ў гэ́ту спра́ву;

3. (лошадей) обл. пу́таць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бэ́рсаць несов. (што)

1. пу́тать;

б. ні́ткі — пу́тать ни́тки;

2. небре́жно обвя́зывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пу́таць несов. (лошадей) пу́тать, спу́тывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калду́ніць несов., разг. пу́тать; косма́тить; лохма́тить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сме́шивать несов.

1. (мешая, соединять) зме́шваць;

2. (путать) блы́таць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блы́таць несов.

1. пу́тать, спу́тывать;

б. ні́ткі — пу́тать (спу́тывать) ни́тки;

2. (о понятиях) сме́шивать, меша́ть;

3. (говорить, рассказывать неточно) пу́тать;

не ~тайце, гавары́це ясне́й — не пу́тайте, говори́те ясне́е;

4. (сбивать с толку) пу́тать;

ён мяне́ блы́тае — он меня́ пу́тает;

5. (вмешивать) впу́тывать;

не ~тайце мяне́ ў гэ́ту спра́ву — не впу́тывайте меня́ в э́то де́ло;

6. (обознаваться) пу́тать;

яны́ так падо́бны, што іх заўсёды блы́таюць — они́ так похо́жи, что их всегда́ пу́тают;

◊ б. сляды́ — замета́ть следы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

меша́ть​II несов.

1. (размешивать) мяша́ць;

2. (путать) блы́таць;

меша́ть с ке́м-л. блы́таць з кім-не́будзь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пу́таць ’звязваць ногі путам; блытаць’ (ТСБМ, Нас., Сл. ПЗБ, Бяльк., ТС), ’збіваць з толку; гаварыць блытана, непаслядоўна’ (Нас., Бяльк., Шат.), ’пятляць’ (ТС), укр. пу́тати ’надзяваць путы’, рус. пу́тать ’путаць, блытаць’, польск. pętać ’надзяваць путы, кайданы’, чэш. poutati ’тс’, славац. putať ’тс’, в.-луж. putać ’тс’. Арэальная паўночнаславянская інавацыя ад *pǫto, гл. пу́та, другасныя значэнні, магчыма, пад уплывам *pǫtъ ’пуць, шлях; толк’; параўн. фразеалагізм зводзіць з пуці ’збіваць з толку, блытаць’, сюды ж пу́тацца ’сноўдацца; блытацца’, рус. пу́таться ’тс’, польск. pętać się ’настойліва нечым займацца; поўзаць, блытацца пад нагамі’ (апошняе значэнне, паводле Банькоўскага, 2, 539, — з рускай).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мяша́ць несов.

1. меша́ть;

м. ка́шу — меша́ть ка́шу;

2. (соединять, перемешивая) сме́шивать, меша́ть; переме́шивать;

м. глі́ну з пяско́м — сме́шивать (меша́ть) гли́ну с песко́м;

3. перен., разг. (вовлекать) вме́шивать, пу́тать;

4. разг. втори́чно вспа́хивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пу́таться

1. в разн. знач. блы́тацца;

ни́тки пу́таются ні́ткі блы́таюцца;

мы́сли пу́таются ду́мкі блы́таюцца;

2. (вмешиваться) разг. блы́тацца; уме́швацца;

пу́таться не в своё де́ло уме́швацца не ў сваю́ спра́ву;

3. страд. блы́тацца; уме́швацца; пу́тацца; см. пу́тать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)