путара́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
путара́к |
путара́кі |
| Р. |
путара́ка |
путара́каў |
| Д. |
путара́ку |
путара́кам |
| В. |
путара́ка |
путара́каў |
| Т. |
путара́кам |
путара́камі |
| М. |
путара́ку |
путара́ках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
путара́к м., зоол. путора́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
путора́к зоол. путара́к, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)