Пустэ́льнікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Пустэ́льнікі
Р. Пустэ́льнікаў
Д. Пустэ́льнікам
В. Пустэ́льнікі
Т. Пустэ́льнікамі
М. Пустэ́льніках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пустэ́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пустэ́льнік пустэ́льнікі
Р. пустэ́льніка пустэ́льнікаў
Д. пустэ́льніку пустэ́льнікам
В. пустэ́льніка пустэ́льнікаў
Т. пустэ́льнікам пустэ́льнікамі
М. пустэ́льніку пустэ́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

валасні́ца, ‑ы, ж.

Уст. Грубая валасяная (шарсцяная) адзежа, якую надзявалі на голае цела пустэльнікі-манахі ў знак пакоры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)