пусто́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пусто́тны |
пусто́тная |
пусто́тнае |
пусто́тныя |
| Р. |
пусто́тнага |
пусто́тнай
пусто́тнае |
пусто́тнага |
пусто́тных |
| Д. |
пусто́тнаму |
пусто́тнай |
пусто́тнаму |
пусто́тным |
| В. |
пусто́тны (неадуш.)
пусто́тнага (адуш.) |
пусто́тную |
пусто́тнае |
пусто́тныя (неадуш.)
пусто́тных (адуш.) |
| Т. |
пусто́тным |
пусто́тнай
пусто́тнаю |
пусто́тным |
пусто́тнымі |
| М. |
пусто́тным |
пусто́тнай |
пусто́тным |
пусто́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пусто́тны тех. пусто́тный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пусто́тны, ‑ая, ‑ае.
Які мае або ўтварае пустату ўсярэдзіне. Пустотная лямпа. Пустотны прыбор.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пустата́, -ы́, ДМ -стаце́, мн. пусто́ты, пусто́т, ж.
1. гл. пусты.
2. адз. Адсутнасць імкненняў, інтарэсаў (кніжн.).
Душэўная п.
3. Пустая (у 1 знач.) прастора (спец.).
Пустоты ў ліцці.
|| прым. пусто́тны, -ая, -ае (да 3 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пусто́тный техн. пусто́тны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)