пусто́й

1. (ничем не заполненный) паро́жні, пусты́;

пуста́я бо́чка паро́жняя (пуста́я) бо́чка;

2. (полый) пусты́, паро́жні;

пусто́й шар пусты́ (паро́жні) шар;

3. перен. (бессодержательный, легкомысленный) пусты́;

пусто́е сло́во пусто́е сло́ва;

пусто́й челове́к пусты́ чалаве́к;

4. перен. (неосновательный) пусты́; (тщетный) ма́рны, дарэ́мны;

пусты́е слу́хи пусты́я чу́ткі;

пуста́я наде́жда ма́рная (дарэ́мная) надзе́я;

◊

с пусты́ми рука́ми з пусты́мі рука́мі;

пусто́е ме́сто пусто́е ме́сца;

перелива́ть из пусто́го в поро́жнее погов. бо́бу ў гаро́се шука́ць; з вадо́ю бі́цца;

пусто́й звук пусты́ гук;

пусто́й карма́н пуста́я кішэ́нь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пусты́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пусты́ пуста́я пусто́е пусты́я
Р. пусто́га пусто́й
пусто́е		 пусто́га пусты́х
Д. пусто́му пусто́й пусто́му пусты́м
В. пусты́ (неадуш.)
пусто́га (адуш.)		 пусту́ю пусто́е пусты́я (неадуш.)
пусты́х (адуш.)
Т. пусты́м пусто́й
пусто́ю		 пусты́м пусты́мі
М. пусты́м пусто́й пусты́м пусты́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пусты́м-пусты́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пусты́м-пусты́ пусты́м-пуста́я пусты́м-пусто́е пусты́м-пусты́я
Р. пусты́м-пусто́га пусты́м-пусто́й
пусты́м-пусто́е		 пусты́м-пусто́га пусты́м-пусты́х
Д. пусты́м-пусто́му пусты́м-пусто́й пусты́м-пусто́му пусты́м-пусты́м
В. пусты́м-пусты́ (неадуш.)
пусты́м-пусто́га (адуш.)		 пусты́м-пусту́ю пусты́м-пусто́е пусты́м-пусты́я (неадуш.)
пусты́м-пусты́х (адуш.)
Т. пусты́м-пусты́м пусты́м-пусто́й
пусты́м-пусто́ю		 пусты́м-пусты́м пусты́м-пусты́мі
М. пусты́м-пусты́м пусты́м-пусто́й пусты́м-пусты́м пусты́м-пусты́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

антымо́нія, -і, ж.

У выразе: разводзіць антымоніі (разм., жарт.) — займацца глупствам, пустой балбатнёй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэрыко́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Конусападобны насып пустой пароды каля шахты.

Салігорскія тэрыконы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паро́жні, -яя, -яе.

Тое, што і пусты (у 1 знач.).

Парожняя дзежка.

◊

Пераліваць з пустога ў парожняе (разм., неадабр.) — займацца пустой справай, пустымі размовамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

флюс², -у, мн. флюсы́, -о́ў, м. (спец.).

Матэрыял, які дадаюць да руды пры плаўцы, каб лягчэй аддзяліць метал ад пустой пароды.

|| прым. флю́савы, -ая, -ае і флю́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гравіта́цыя, -і, ж.

1. Сусветнае прыцягненне; уласцівасць матэрыі, якая выяўляецца ва ўзаемным прыцягненні ўсіх цел.

2. Метад здабычы карысных выкапняў, заснаваны на адрозненні шчыльнасці мінералаў і пустой пароды (спец.).

|| прым. гравітацы́йны, -ая, -ае.

Гравітацыйная энергія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Во́леко ’частка пустой прасторы борці, якая выдзёўбваецца коса ўверх’ (Маш.), во́лек ’частка пустой прасторы борці ад верхняга краю скразнога паза да верху’ (Анох.); ’верхняя частка калоды’ (Мат. Гом.). Гл. аталек.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жале́зіна, ‑ы, ж.

Разм. Непатрэбная жалезная рэч, абломак жалеза. Бразгацела нейкая жалезіна ў пустой камяніцы. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)