пу́нкт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пу́нкт пу́нкты
Р. пу́нкта пу́нктаў
Д. пу́нкту пу́нктам
В. пу́нкт пу́нкты
Т. пу́нктам пу́нктамі
М. пу́нкце пу́нктах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нуль-пу́нкт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нуль-пу́нкт нуль-пу́нкты
Р. нуль-пу́нкта нуль-пу́нктаў
Д. нуль-пу́нкту нуль-пу́нктам
В. нуль-пу́нкт нуль-пу́нкты
Т. нуль-пу́нктам нуль-пу́нктамі
М. нуль-пу́нкце нуль-пу́нктах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фікс-пу́нкт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фікс-пу́нкт фікс-пу́нкты
Р. фікс-пу́нкта фікс-пу́нктаў
Д. фікс-пу́нкту фікс-пу́нктам
В. фікс-пу́нкт фікс-пу́нкты
Т. фікс-пу́нктам фікс-пу́нктамі
М. фікс-пу́нкце фікс-пу́нктах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

блок-пу́нкт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. блок-пу́нкт блок-пу́нкты
Р. блок-пу́нкта блок-пу́нктаў
Д. блок-пу́нкту блок-пу́нктам
В. блок-пу́нкт блок-пу́нкты
Т. блок-пу́нктам блок-пу́нктамі
М. блок-пу́нкце блок-пу́нктах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

акру́жнасць, -і, ж.

1. У матэматыцы: замкнёная крывая, усе пункты якой роўна адцалены ад цэнтра.

2. Лінія вымярэння акруглых паверхняў і прадметаў.

А. шара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ніжэйадзна́чаны, ‑ая, ‑ае.

Адзначаны, упамянуты далей, ніжэй. Ніжэйадзначаныя пункты дагавору.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарызанта́ль, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

1. Прамая лінія, паралельная плоскасці гарызонту.

Па гарызанталі.

2. Лінія, якая злучае на карце пункты мясцовасці, што знаходзяцца на аднолькавай вышыні над узроўнем мора.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ізаклі́на, ‑ы, ж.

Спец. Лінія на карце, якая злучае пункты з аднолькавым магнітным нахіленнем.

[Ад грэч. ísos — роўны, аднолькавы і klinō — нахіляю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

транзі́т, -у, М -зі́це, м.

1. Правоз тавараў ці пасажыраў з аднаго пункта ў іншы цераз прамежкавыя пункты.

2. Перавозка грузаў без перагрузак на прамежкавых станцыях.

|| прым. транзі́тны, -ая, -ае.

Т. груз.

Т. цягнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фі́дэр, ‑а, м.

Спец. Провад, які перадае электраэнергію на сілкавальныя пункты або злучае радыёперадатчык (прыёмнік) з антэнай.

[Англ. feeder.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)