пуло́вер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Род трыкатажнага світара без каўняра і засцежак.

|| прым. пуло́верны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пуло́вер

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пуло́вер пуло́веры
Р. пуло́вера пуло́вераў
Д. пуло́веру пуло́верам
В. пуло́вер пуло́веры
Т. пуло́верам пуло́верамі
М. пуло́веры пуло́верах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пуло́вер м. пуло́вер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пуло́вер пуло́вер, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пуло́вер, ‑а, м.

Род трыкатажнага світэра без каўняра і засцежкі.

[Англ. pull-over.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пуло́вер ’світэр’ (ТСБМ). Запазычана з англ. pullover (са спалучэння pull over ’адзець праз галаву’, даслоўнае ’нацягнуць праз’) праз рус. пуло́вер ’тс’; для народнага полуве́р (палуве́р) мяркуецца ўплыў полу‑ ’поў-, напоў-’, гл. Варбат, ИАН ОЛЯ, 1995, 4, 61.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пульвэ́рак ’безрукаўка’ (астрав., Сл. ПЗБ). З польск. pułowerek, памянш. && pulower (гл. пуловер), гл. Банькоўскі, 2, 965.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)