пука́ты, -ая, -ае.

Тое, што і выпуклы.

Пукатае дно.

П. лоб.

|| наз. пука́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пука́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пука́ты пука́тая пука́тае пука́тыя
Р. пука́тага пука́тай
пука́тае		 пука́тага пука́тых
Д. пука́таму пука́тай пука́таму пука́тым
В. пука́ты (неадуш.)
пука́тага (адуш.)		 пука́тую пука́тае пука́тыя (неадуш.)
пука́тых (адуш.)
Т. пука́тым пука́тай
пука́таю		 пука́тым пука́тымі
М. пука́тым пука́тай пука́тым пука́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пука́ты вы́пуклый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пука́ты, ‑ая, ‑ае.

З круглява выгнутымі, выпучанымі бакамі, паверхняй; выпуклы. Пукатая бочка. Пукатая бутэлька. Пукатае дно. □ Валя выбрала сабе невялічкі [гадзіннік], зграбны, з тоненькай металічнай абводкай, з пукатым шкельцам. Пестрак. // Які выдаецца наперад. Пукатыя вочы. Пукатыя грудзі. □ Жарсткаватыя валасы [Рудчанкі] былі зачэсаны назад, і таму вялікі і пукаты лоб здаваўся вельмі высокім. Сіўцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пука́ты, пукава́ты ’з выступаючымі бакамі’ (ТСБМ, Шат., Сл. ПЗБ, Жд. 2, ТС, Варл.: “reč, što pasiarod taušciejšaja, jak uhare j nadole”), ’пузаты’ (Сл. ПЗБ), пукова́ты, пукна́ты ’выпуклы’ (ТС), пукова́сты ’тс’ (ПСл), параўн. укр. пука́тий ’выпуклы, раздуты, тоўсты’, рус. пука́тый ’круглы, выпуклы, выгнуты’, польск. pękaty ’выпуклы’, ст.-польск. pękata ’цяжарная’. Усё да пук ’выпукласць, выступаючая сярэдняя частка прадмета’ (гл. пук 2).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

увагну́та-пука́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. увагну́та-пука́ты увагну́та-пука́тая увагну́та-пука́тае увагну́та-пука́тыя
Р. увагну́та-пука́тага увагну́та-пука́тай
увагну́та-пука́тае		 увагну́та-пука́тага увагну́та-пука́тых
Д. увагну́та-пука́таму увагну́та-пука́тай увагну́та-пука́таму увагну́та-пука́тым
В. увагну́та-пука́ты (неадуш.)
увагну́та-пука́тага (адуш.)		 увагну́та-пука́тую увагну́та-пука́тае увагну́та-пука́тыя (неадуш.)
увагну́та-пука́тых (адуш.)
Т. увагну́та-пука́тым увагну́та-пука́тай
увагну́та-пука́таю		 увагну́та-пука́тым увагну́та-пука́тымі
М. увагну́та-пука́тым увагну́та-пука́тай увагну́та-пука́тым увагну́та-пука́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пука́тасць, -і, ж.

1. гл. пукаты.

2. мн. -і, -ей. Пукатае месца.

Пукатасці паверхні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плазава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае гладкую паверхню, не пукаты і не ўвагнуты; які з’яўляецца плоскасцю, роўны, гладкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцямне́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў цёмным, пацямнеў. Лоб высокі, нейкі сцямнелы, пукаты; шчокі праваліліся. Скрыган. Белыя краны строма вырысоўваліся на фоне яшчэ не зусім сцямнелага неба. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жарсткава́ты, ‑ая, ‑ае.

Крыху жорсткі (у 1, 3, 4 і 5 знач.). Жарсткаваты характар. □ Жарсткаватыя валасы [Рудчанкі] былі зачэсаны назад, і таму вялікі і пукаты лоб здаваўся вельмі высокім. Сіўцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)