пузы́рнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пузы́рнік
Р. пузы́рніку
Д. пузы́рніку
В. пузы́рнік
Т. пузы́рнікам
М. пузы́рніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пузы́рнік, -ку м., бот. пузы́рник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пузы́рнік, ‑у, м.

Кустовая расліна сямейства матыльковых з пладамі ў выглядзе ўздутых бабоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пузы́рнік ’расліна мыльнік, Saponaria officinalis L.’ (віл., Кіс.); параўн. укр. пузырник ’расліна Colutea arbonencens L.’, рус. пузырник ’пухірнік, расліна Cucubalus L.’ Да пузыр j, назва ўзнікла ад пеністых пухіроў, што ўзнікаюць пры расціранні расліны ў вадзе. Па знешняму выгляду (наяўнасць уздуццяў — пухіроў) тлумачаць украінскія і рускія назвы раслін, параўн. ЕСУМ, 4, 628.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пузы́рник бот. пузы́рнік, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)