пу́дзель, -я, мн. -і, -яў, м.

Парода пакаёвых сабак з кучаравай шэрсцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пу́дзель

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пу́дзель пу́дзелі
Р. пу́дзеля пу́дзеляў
Д. пу́дзелю пу́дзелям
В. пу́дзеля пу́дзеляў
Т. пу́дзелем пу́дзелямі
М. пу́дзелі пу́дзелях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пу́дзель м. пу́дель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пу́дзель, ‑я, м.

Парода пакаёвых сабак з доўгай кучаравай шэрсцю.

[Ням. Pudel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пу́дзель-клу́б

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пу́дзель-клу́б пу́дзель-клу́бы
Р. пу́дзель-клу́ба пу́дзель-клу́баў
Д. пу́дзель-клу́бу пу́дзель-клу́бам
В. пу́дзель-клу́б пу́дзель-клу́бы
Т. пу́дзель-клу́бам пу́дзель-клу́бамі
М. пу́дзель-клу́бе пу́дзель-клу́бах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пу́дель пу́дзель, -ля м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ку́дла ’пудзель’ (Шпіл.). Да кудлы (гл.). Не выключай паралельны ўплыў пудзель (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пу́дэль ’баязлівец, сарамлівей’ (ТС). Утворана ад пуд ’страх; палоханне’, пудзіць ’палохаць, страшыць’ (гл.); праблематычна збліжэнне з пудзель ’парода сабак з доўгай шэрсцю’, што праз рус. пу́дель з ням. Pudel, Pudelhund, літаральна ’сабака, які любіць пляскацца ў вадзе’, ад англ. puddle ’лужа, балота’ (Фасмер, 3, 401), у народнай мове невядомае, звычайна кундапь (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)