прясть​II несов. прясть уша́ми стры́гчы вуша́мі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прясть​I несов. (нитки) пра́сці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пра́сці несов. прясть;

п. лён — прясть лён

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запра́сці сов. нача́ть прясть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пря́сться несов., страд. пра́сціся; см. прясть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запра́дваць несов. начина́ть пряде́ние, начина́ть прясть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спрада́ць I несов. (к спра́сці) прясть

спрада́ць II сов. (имущество) распрода́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

застры́гчы I сов., разг. (начать стричь ножницами) застри́чь

застры́гчы II сов., разг. (о лошади) нача́ть пря́дать, нача́ть прясть;

конь застры́г вуша́мі — конь на́чал пря́дать (прясть) уша́ми

застры́гчы III сов., этн., разг. застри́чь;

з. маладу́ю — застри́чь неве́сту

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пра́сці, праду́ ’скручваючы лён, кудзелю, воўну, рабіць ніткі’ (ТСБМ, Шат., Касп.), прасьць ’тс’ (Бяльк., Сл. ПЗБ), пря́стэ, прэ́ста ’прасці; віць вяроўку (ганц., Сл. ПЗБ). Рус. прясть, пряду́, укр. пря́сти, ст.-рус. прясти, польск. prząść, в.-луж. přasć, н.-луж. pśěsć, чэш. přísti, славац. priasť, серб.-харв. пре̏сти, славен. présti, балг. преда́ ’прасці’, макед. преде ’тс’. Прасл. *pręsti (< *pręd‑ti) (Фасмер, 3, 394). Роднасныя: літ. spréndžiu, spréndžiau, sprę́sti ’абцягваць, абмерваць’, лат. spriêžu, spriêst ’нацягваць, расцягваць’, літ. spríndis ’пядзя’, англ.-сакс. sprindel ’сіло, кручок’ (гл. Траўтман, 278; Мацэнаўэр, LF, 14, 184; Персан, 873; ESJSt, 12, 710). Інакш, менш верагодна Махэк₂ (494), які параўноўвае з ням. spinnen і зыходнай формай славянскага кораня лічыць *spend‑, дзе потым было s‑ заменена на ўзмацняльнае ‑r‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

стры́гчы несов.

1. в разн. знач. стричь;

с. валасы́ — стричь во́лосы;

с. кліе́нта — стричь клие́нта;

с. аве́чак — стричь ове́ц;

2. (ушами) стричь, пря́дать, прясть;

конь спыні́ўся і пача́ў с. вуша́мі — конь останови́лся и стал стричь (пря́дать, прясть) уша́ми;

◊ с. купо́ны — стричь купо́ны;

с. (усі́х) пад адзі́н грэ́бень — стричь (всех) под одну́ гребёнку;

аве́чку ~гу́ць, а бара́н дрыжы́ць — овцу́ стригу́т, а бара́н дрожи́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)