прэсты́ж
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
прэсты́ж |
| Р. |
прэсты́жу |
| Д. |
прэсты́жу |
| В. |
прэсты́ж |
| Т. |
прэсты́жам |
| М. |
прэсты́жы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
прэсты́ж, -у, м. (кніжн.).
Аўтарытэтны ўплыў павага, якой карыстаецца хто-, што-н.
Сацыяльны п.
Падтрымліваць свой п.
|| прым. прэсты́жны, -ая, -ае.
Прэстыжная спецыяльнасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прэсты́ж, -жу м. прести́ж
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прэсты́ж, ‑у, м.
Кніжн. Аўтарытэт, перавага, якім карыстаецца хто‑, што‑н. Падняць прэстыж. Прэстыж сацыялістычнага лагера. □ — Мне здаецца, таварыш Рыбакоў, — афіцыяльным тонам, каб падтрымаць свой прэстыж, сказаў маёр, — вам трэба давесці гэтую справу да канца. Асіпенка. Няхай у крытыцы Паходні ёсць і доля праўды, але ж трэба думаць аб прэстыжы эмтээс і ўсяго раёна. Хадкевіч.
[Фр. prestige.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прести́ж книжн. прэсты́ж, -жу м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)