прэпры́нт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прэпры́нт |
прэпры́нты |
| Р. |
прэпры́нта |
прэпры́нтаў |
| Д. |
прэпры́нту |
прэпры́нтам |
| В. |
прэпры́нт |
прэпры́нты |
| Т. |
прэпры́нтам |
прэпры́нтамі |
| М. |
прэпры́нце |
прэпры́нтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прэпры́нт, ‑у, М ‑нце, м.
Папярэдняя публікацыя тэксту навуковага даследавання, артыкула ці даклада сродкамі так званай аператыўнай паліграфіі невялікім тыражом.
[Англ.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)