прышпо́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., каго (што).

Ударыць шпорамі (па баках каня), прымушаючы рухацца.

|| незак. прышпо́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прышпо́рыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прышпо́ру прышпо́рым
2-я ас. прышпо́рыш прышпо́рыце
3-я ас. прышпо́рыць прышпо́раць
Прошлы час
м. прышпо́рыў прышпо́рылі
ж. прышпо́рыла
н. прышпо́рыла
Загадны лад
2-я ас. прышпо́р прышпо́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час прышпо́рыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прышпо́рыць сов. пришпо́рить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прышпо́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго.

Ударыць каня шпорамі пад бакі, прымушаючы бегчы хутчэй. Коннікі прышпорылі коней і праз некалькі секунд апынуліся каля сялян. Пальчэўскі. [Андрушка] .. прышпорыў каня і аж угалоп пусціўся па вуліцы. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пришпо́рить сов., прям., перен. прышпо́рыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прышпо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прышпорыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прышпо́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прышпорыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)