прыціха́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыціха́ю прыціха́ем
2-я ас. прыціха́еш прыціха́еце
3-я ас. прыціха́е прыціха́юць
Прошлы час
м. прыціха́ў прыціха́лі
ж. прыціха́ла
н. прыціха́ла
Загадны лад
2-я ас. прыціха́й прыціха́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыціха́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыціха́ць несов.

1. (становиться тише, слабее) притиха́ть, приутиха́ть;

2. (переставать шуметь, разговаривать) притиха́ть, приутиха́ть, примолка́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыціха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыткнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыці́хнуць, -ну, -неш, -не; прыці́х, -хла; -ні́; зак.

1. Перастаць падаваць гукі, ствараць шум; стаць амаль нячутным.

Гукі прыціхлі.

Птушкі прыціхлі.

2. Перастаць рухацца; паслабець у сіле свайго праяўлення.

Сябры прыціхлі.

Вецер прыціх.

|| незак. прыціха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

притиха́ть несов. прыціха́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приутиха́ть несов. прыціха́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

примолка́ть несов., разг. прымаўка́ць; (притихать) прыціха́ць, сціха́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сника́ть несов.

1. паніка́ць;

2. (ослабевать, уменьшаться — о ветре) прыціха́ць; (об огне) прыгаса́ць;

3. перен. вя́нуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глу́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. тлух, ‑ла; незак.

1. Траціць здольнасць чуць, станавіцца глухім. Глухнуць ад выбухаў.

2. Заціхаць, станавіцца нячутным (пра гукі). Гулкі стрэл коціцца па Прыпяці і глухне ў прыбярэжных травах і чаротах. Колас. // Пераставаць дзейнічаць, працаваць (пра механізмы). Матор глухне.

3. Зарастаць, дзічэць. Пасевы глухнуць ад пустазелля.

4. перан. Паступова слабець або знікаць. З цягам часу пачуцці глухнуць. // Прыціхаць, канчацца. Бой глухне. □ За тыдзень добрае пагоды Праходзіць, глухне касавіца. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)