прыхло́пнуць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыхло́пну |
прыхло́пнем |
| 2-я ас. |
прыхло́пнеш |
прыхло́пнеце |
| 3-я ас. |
прыхло́пне |
прыхло́пнуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыхло́пнуў |
прыхло́пнулі |
| ж. |
прыхло́пнула |
| н. |
прыхло́пнула |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыхло́пні |
прыхло́пніце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыхло́пнуўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыхло́пнуць сов., в разн. знач., разг. прихло́пнуть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыхло́пнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
1. каго-што і па чым. Хлопнуць далонню па чым‑н. Прыхлопнуць рукой па калене. □ Антон адсунуў пачак ад сябе, прыхлопнуў яго рукою. Савіцкі. // Хлопнуўшы, забіць. Гук звінеў на адной ноце, як камар, што ўляціць цёплай ноччу ў пакой і гудзе над галавой, пакуль не прыхлопнеш яго далонню. Даніленка.
2. што. Разм. Зачыніць гучна, са стукам. Прыхлопнуць дзверы.
3. каго-што. Хлопнуўшы, заціснуць; прышчаміць. — А хіба ты не ведаеш. Прыхлопнулі, як тых пацукоў у пастцы, і мусім сядзець, падцяўшы хвасты. Сабаленка.
4. каго. Разм. Забіць (часцей выстралам). — Завадатар .. шайкі, мусіць, вопытны камбінатар і мае шырокія сувязі. Зрабіце так, каб і камар носа не падтачыў. Прыхлопнем яго адным стрэлам. Даніленка.
5. перан.; што. Разм. Спыніць існаванне, дзейнасць чаго‑н. — Што, прыхлопнуў мо хто без мяне ваша прадпрыемства? — пытаецца ўчастковы зноў. — Не, усё, як кажуць, у ажуры. Кавалёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Прышло́піць ’прыхлопнуць’ (ТС). Да шлапаць, шлопаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)