пры́хаць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пры́хаю |
пры́хаем |
| 2-я ас. |
пры́хаеш |
пры́хаеце |
| 3-я ас. |
пры́хае |
пры́хаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пры́хаў |
пры́халі |
| ж. |
пры́хала |
| н. |
пры́хала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пры́хай |
пры́хайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
пры́хаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Пры́хаць (пры́хаты) ’фыркаць, чмыхаць’; ’чхаць, пырскаць’; ’выказваць незадаволенасць’ (Клім., ТС), пры́хнуць ’дзьмухнуць’ (ТС), драг. прэ́хатэ ’тс’ (Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.). Укр. при́хати, пи́рхати ’пырхаць; кашляць’. З пы́рхаць (гл.) у выніку метатэзы ы і р.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Распрыхну́цца, роспрыхну́цца ’разарвацца, аддзяліцца’ (ТС). Да пры́хнуць ’пыхнуць, дзьмухнуць’ (ТС), гл. прыхаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)