пры́тхлы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пры́тхлы пры́тхлая пры́тхлае пры́тхлыя
Р. пры́тхлага пры́тхлай
пры́тхлае		 пры́тхлага пры́тхлых
Д. пры́тхламу пры́тхлай пры́тхламу пры́тхлым
В. пры́тхлы (неадуш.)
пры́тхлага (адуш.)		 пры́тхлую пры́тхлае пры́тхлыя (неадуш.)
пры́тхлых (адуш.)
Т. пры́тхлым пры́тхлай
пры́тхлаю		 пры́тхлым пры́тхлымі
М. пры́тхлым пры́тхлай пры́тхлым пры́тхлых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Пры́тхлы ’затхлы; гнілы, цвілы’ (Нас., Байк. і Некр., Растарг., ТС), ’прытухлы’, пры́тхліна ’дрэнны, гнілы пах’ (Нас.), прытыхля, пры́тхля, пры́тха ’цвіль, пах прэлага, затхласць’, прі́тхлысьць ’прытухласць’ (Яруш., Бяльк., ТС). Да тхнуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)