прысі́ліць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прысі́лю |
прысі́лім |
| 2-я ас. |
прысі́ліш |
прысі́ліце |
| 3-я ас. |
прысі́ліць |
прысі́ляць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прысі́ліў |
прысі́лілі |
| ж. |
прысі́ліла |
| н. |
прысі́ліла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прысі́ль |
прысі́льце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прысі́ліўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прысі́ліць сов., обл. заста́вить, прину́дить, вы́нудить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прысі́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго і без дап.
Разм. Прымусіць зрабіць што‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прысі́ліць 1 ’прывязаць, зрабіўшы зашмаргу (па тыпу сіла)’ (Мат. Гом.). Укр. приси́лити ’прывязаць’. Да сіло́ (гл.).
Прысі́ліць 2 ’прымусіць зрабіць што-небудзь’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Байк. і Некр., Др.-Падб.), прісі́ліць ’прымусіць’, прісі́л ’гвалт; насілле, прымус’, прысі́ле́ньня ’прымус’ (Бяльк.). Рус. паўд.-зах. приси́лить ’прымусіць’, укр. приси́лувати, славац. prisiliť, серб.-харв. прѝсилити, славен. prisíliti. Да сі́ла, сіліцца (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)