прысуджа́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прысуджа́ю |
прысуджа́ем |
| 2-я ас. |
прысуджа́еш |
прысуджа́еце |
| 3-я ас. |
прысуджа́е |
прысуджа́юць |
| Прошлы час |
| м. |
прысуджа́ў |
прысуджа́лі |
| ж. |
прысуджа́ла |
| н. |
прысуджа́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прысуджа́й |
прысуджа́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прысуджа́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прысуджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прысудзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прысуджа́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да прысуджаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прысуджэ́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прысуджаць — прысудзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
определя́ть несов.
1. (устанавливать) вызнача́ць, устана́ўліваць;
определя́ть боле́знь вызнача́ць (устана́ўліваць) хваро́бу;
определя́ть расстоя́ние вызнача́ць (устана́ўліваць) адле́гласць;
2. (очерчивать границы, пределы) акрэ́сліваць;
3. (раскрывать содержание понятия) выяўля́ць, вызнача́ць; (давать определение) дава́ць азначэ́нне;
4. (назначать) вызнача́ць, прызнача́ць;
5. (обусловливать) вызнача́ць, абумо́ўліваць;
бытие́ определя́ет созна́ние быццё вызнача́е свядо́масць;
хоро́шая обрабо́тка по́чвы определя́ет бога́тый урожа́й до́брая апрацо́ўка гле́бы вызнача́е (абумо́ўлівае) бага́ты ўраджа́й;
6. (выносить решение) юр. пастанаўля́ць; прысуджа́ць; (меру наказания) вызнача́ць;
суд определя́ет сле́дующее суд пастанаўля́е насту́пнае;
7. (назначать на должность) уст., прост. прызнача́ць; (устраивать) ула́джваць;
8. (в школу и т. п.) аддава́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)