прысуджа́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прысуджа́ю прысуджа́ем
2-я ас. прысуджа́еш прысуджа́еце
3-я ас. прысуджа́е прысуджа́юць
Прошлы час
м. прысуджа́ў прысуджа́лі
ж. прысуджа́ла
н. прысуджа́ла
Загадны лад
2-я ас. прысуджа́й прысуджа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прысуджа́ючы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прысуджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прысудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысуджа́ць, прысудзі́ць

1. (да пакарання) verúrteilen vt (zu D);

2. (прэмію і г. д.) zú¦erkennen* vt, zúsprechen* vt; verléihen* vt (узнагародзіць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прысуджа́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да прысуджаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысуджэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прысуджаць — прысудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

award​2 [əˈwɔ:d] v.

1. узнагаро́джваць

2. прысуджа́ць, вызнача́ць (суму грошай)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bestow [bɪˈstəʊ] v. fml (on/upon) прысуджа́ць (званне); прысво́йваць;

bestow a title прысво́йваць ты́тул

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sentence​2 [ˈsentəns] v. (to) прыгаво́рваць, прысуджа́ць, асу́джваць (выносіць прысуд);

He was sentenced to life imprisonment. Яго прыгаварылі да пажыццёвага зняволення.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

confer [kənˈfɜ:] v. fml

1. (with smb., about/on smth.) ра́іцца, ра́дзіцца

2. (smth. on/upon smb.) дарава́ць; прысуджа́ць, прысу́джваць (вучоную ступень)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

graduíeren

vt

1) прысуджа́ць акадэмі́чную [вучо́ную] ступе́нь

2) градуі́раваць, калібрава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)