прысты́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прысты́ну |
прысты́нем |
| 2-я ас. |
прысты́неш |
прысты́неце |
| 3-я ас. |
прысты́не |
прысты́нуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прысты́ў |
прысты́лі |
| ж. |
прысты́ла |
| н. |
прысты́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прысты́нь |
прысты́ньце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прысты́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прысты́ць сов. (примёрзнуть) присты́ть, присты́нуть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прысты́ць, ‑стыну, ‑стынеш, ‑стыне; зак.
Прыстаць, прыліпнуць да чаго‑н. пад уздзеяннем марозу, холаду. Пальцы прыстылі да жалеза. □ А за карабін голай рукой не возьмешся — прыстыне. Хомчанка. // перан. Прытуліцца, прыціснуцца да чаго‑н. [Аверка] саскочыў з падножкі і, пачуўшы за плячамі частакол, прыстыў да яго. Пташнікаў. [Эльвіра] заўважыла і спахапілася: — Што ж вы, Алека, прыстылі да вешалкі! Праходзьце, сядайце... Хадановіч. // Спыніцца дзе‑н.; застыць. Ад варот падыходзіў мужчына, высокі, як і Андрэй, у сялянскай вопратцы. Прыстыла [Ніна] на парозе, з рыбінай і нажом у руках. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыстыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прыстыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
присты́нуть и присты́ть сов., прост. прысты́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)