прыстра́шыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыстра́шу прыстра́шым
2-я ас. прыстра́шыш прыстра́шыце
3-я ас. прыстра́шыць прыстра́шаць
Прошлы час
м. прыстра́шыў прыстра́шылі
ж. прыстра́шыла
н. прыстра́шыла
Загадны лад
2-я ас. прыстра́ш прыстра́шце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыстра́шыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыстра́шыць сов. припугну́ть; пригрози́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыстра́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., каго-што і без дап.

Выклікаць страх, пагражаючы чым‑н.; прыпужаць. — Не пікні, гад, бо тут табе магіла! — Густым мужчынскім голасам, поўным пагрозы, прыстрашыла «маладзіца». Колас. — Мікіту прыстрашыць можна. — Дужа ты яго прыстрашыш. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

припугну́ть сов., разг. прыпужа́ць, прыпужну́ць, прыстра́шыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыстра́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыстрашыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пристраща́ть сов. (напугать угрозами) уст., прост. прыстра́шыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падстра́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., каго.

Разм. Напалохаць крыху, прыстрашыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згразі́ць, згражу, згрозіш, згрозіць; зак.

Прыстрашыць, прыгразіць. Згразіў на бяду — пусціў рака ў ваду. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыстра́шка ’пострах’ (Нас.). Утворана ад дзеясл. *прыстрашыць < страшыць з суфіксам ‑к‑. Параўн. рус. дыял. пристра́шка, укр. при́страшка ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыпужа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Прыстрашыць, прыгразіць чым‑н. з мэтай уздзеяння. Прыпужаць пакараннем. □ Як жа ён паверыць, што для яго гэта карысці, калі яго прыпужалі. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)