Прысто́і

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Прысто́і
Р. Прысто́яў
Д. Прысто́ям
В. Прысто́і
Т. Прысто́ямі
М. Прысто́ях

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Прысто́я ’моцна засмоленая хвоя’ (ТС), прысто́і ’парасткі ад пня’ (Гарэц.). Нулявыя дэрываты (у першым выпадку з тэматычным ‑а) ад прыстоіць (гл.), літаральна ’хвоя, якая прыстае да рук’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)