прысто́йнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
прысто́йнасць |
| Р. |
прысто́йнасці |
| Д. |
прысто́йнасці |
| В. |
прысто́йнасць |
| Т. |
прысто́йнасцю |
| М. |
прысто́йнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прысто́йнасць, -і, ж.
1. гл. прыстойны.
2. Ветлівасць, далікатнасць.
Прытрымлівацца правіл прыстойнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прысто́йнасць ж. присто́йность, прили́чие ср.; поря́дочность
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прысто́йнасць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць прыстойнага. Прыстойнасць паводзін. Прыстойнасць гутаркі.
2. Ветлівасць, далікатнасць, выхаванасць у паводзінах, манерах і пад. І вось Алтар, прыпёрты да сцяны жонкаю, дачкою і сынам, выходзіць з усіх рамак, губляе ўсякую прыстойнасць, хапае стары галёш і шпурляе. Чарнышэвіч. — А вы б засталіся, — прапанаваў Ярмоленка, і Сяргей здагадаўся, што Антон сказаў гэта дзеля прыстойнасці, а на справе яму не дужа хочацца, каб Жылінскі заставаўся тут надоўга. Сіўцоў. — Пацалуй мяне. Адзін раз. Шкада табе? — Жанчына траціла ўсякую прыстойнасць. Шамякін. // Правілы паводзін, прынятыя ў якім‑н. грамадскім асяроддзі. — Яны, бачыце, лічылі, што свістаць могуць толькі мужыкі. Шляхецкая прыстойнасць не дазваляла гэтага. Чарнышэвіч. Лейтэнанта паліцыі, які затрымаў іх спачатку як звычайных парушальнікаў прыстойнасці і грамадскага парадку, распісалі ва ўсіх газетах. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прысто́йны, -ая, -ае.
1. Які адпавядае правілам прыстойнасці (у 2 знач.); добра выхаваны, сумленны.
П. малады чалавек.
2. Дастаткова добры; дастатковы па велічыні.
П. касцюм.
Прыстойная адлегласць.
|| наз. прысто́йнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дэко́рум, -у, м. (кніжн.).
Знешняя, паказная прыстойнасць; тое, што адпавядае такой прыстойнасці.
Захаваць д.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прили́чность прысто́йнасць, -ці ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
присто́йность прысто́йнасць, -ці ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
добрапрысто́йнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць добрапрыстойнага; прыстойнасць. Прытрымлівацца добрапрыстойнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэко́рум, ‑у, м.
Кніжн. Знешняя прыстойнасць; абставіны, якія адпавядаюць становішчу або пасадзе. Прытрымлівацца дэкоруму.
[Ад лац. decorum — прыстойнасць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)