прысо́с, -а і -у, м.

1. -у, гл. прыссацца.

2. -а, мн. -ы, -аў. Прыстасаванне, пры дапамозе якога можна што-н. прыссаць, прысмактаць.

Трымацца на прысосах.

|| прым. прысо́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прысо́с

‘дзеянне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. прысо́с
Р. прысо́су
Д. прысо́су
В. прысо́с
Т. прысо́сам
М. прысо́се

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прысо́с

‘прыстасаванне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прысо́с прысо́сы
Р. прысо́са прысо́саў
Д. прысо́су прысо́сам
В. прысо́с прысо́сы
Т. прысо́сам прысо́самі
М. прысо́се прысо́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прысо́с м.

1. род. прысо́су (действие) присо́с;

2. род. прысо́са (устройство) присо́с, присо́ска ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысо́с, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыссаць і прыссацца.

2. ‑а. Прыстасаванне, пры дапамозе якога можна што‑н. прыссаць, прысмактаць. // Тое, што і прысосак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прысо́с ’дзеянне паводле значэння дзеясловаў прысса́ць і прысса́цца’, ’прыстасаванне, пры дапамозе якога можна што-небудзь прыссаць, прысмактаць’ (ТСБМ), ’нізкае, вільготнае месца з глейкаватай глебай’, прысо́сьлівый ’нізкі, вільготны і глеісты (пра глебу)’ (Бяльк.). Да ссаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прысса́цца, -ссу́ся, -ссе́шся, -ссе́цца; -ссёмся, -ссяце́ся, -ссу́цца; -ссі́ся; зак.

Моцна прыстаць да чаго-н., ссучы.

|| наз. прысо́с, -у, м.

|| прым. прысо́сачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

присо́с м.

1. (действие) прысо́с, -су м.; прысмо́ктванне, -ння ср.;

2. техн. прысо́с, -са м.;

3. биол., см. присо́ска, присо́сок;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)