прыскака́ць, -скачу́, -ска́чаш, -ска́ча; -скачы́; зак.

Наблізіцца скачкамі або прыехаць наўскач.

Да шышак прыскакала вавёрка. П. вярхом.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыскака́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыскачу́ прыска́чам
2-я ас. прыска́чаш прыска́чаце
3-я ас. прыска́ча прыска́чуць
Прошлы час
м. прыскака́ў прыскака́лі
ж. прыскака́ла
н. прыскака́ла
Загадны лад
2-я ас. прыскачы́ прыскачы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прыскака́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыскака́ць сов.

1. прискака́ть; припры́гать; (приблизиться скачками — ещё) подскака́ть;

2. (на лошади) прискака́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыскака́ць, ‑скачу, ‑скачаш, ‑скача; зак.

1. Скачучы, наблізіцца да чаго‑н., апынуцца дзе‑н. Тады падняўся з кювета і на адной назе прыскакаў да машыны той баец, што назваўся шафёрам. Кулакоўскі. [Вавёрка] учора была на гэтай яліне і пакінула некалькі нераструшчаных шышак, каб заўтра прыскакаць і датрушчыць іх. Лобан.

2. Прыехаць на кані наўскач (верхам або ў экіпажы, фурманцы). Неўзабаве на плошчу прыскакалі казакі. Гурскі. Запраглі мы па пары коней лепшых, расселіся на дзве фурманкі ў форме паліцаяў ды без супынк[у] ад лесу да Дабрадзееўкі гадзіны за дзве і прыскакалі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прискака́ть сов.

1. прыскака́ць;

прискака́л воробе́й прыскака́ў верабе́й;

2. (на лошади) прыскака́ць, прымча́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

припры́гать сов. (приблизиться прыжками) разг. прыскака́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыска́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да прыскакаць.

2. Падскакваць; прытанцоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыско́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

1. Незак. да прыскочыць.

2. Незак. да прыскакаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыгарцава́ць

‘прыскакаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыгарцу́ю прыгарцу́ем
2-я ас. прыгарцу́еш прыгарцу́еце
3-я ас. прыгарцу́е прыгарцу́юць
Прошлы час
м. прыгарцава́ў прыгарцава́лі
ж. прыгарцава́ла
н. прыгарцава́ла
Загадны лад
2-я ас. прыгарцу́й прыгарцу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыгарцава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Пры́скакам, пры́скыкам, прі́скъкъм, прі́кыкымі ’рабіць час ад часу, урыўкамі’ (Нас., Байк. і Некр., Юрч., Мат. Маг., Стан.; кругл., лёзн., горк., клім., ЛА, 5), пры́скыкым ’паспешна, спяшаючыся; асобнымі хвілінамі’ (Бяльк.), прыска́кам, прыско́кам, прыско́кым ’прыхваткамі, урыўкамі’ (міёр., брасл., ігн., паст., сен., талач., Сл. ПЗБ, Жыв. НС; ЛА, 5). Укр. при́скаком ’урыўкамі, прыхваткамі’, рус. смал. при́ско́ком ’час ад часу, калі-нікалі’. Да прыскакаць < скакаць. Першапачаткова Тв. скл. ад прыскок. Параўн. наскокам.

Прыска́кам ’падскокваючы’; перан. ’ахвотна’ (даўг., Сл. ПЗБ). Гл. папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)