прысве́чаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прысве́чаны |
прысве́чаная |
прысве́чанае |
прысве́чаныя |
| Р. |
прысве́чанага |
прысве́чанай прысве́чанае |
прысве́чанага |
прысве́чаных |
| Д. |
прысве́чанаму |
прысве́чанай |
прысве́чанаму |
прысве́чаным |
| В. |
прысве́чаны (неадуш.) прысве́чанага (адуш.) |
прысве́чаную |
прысве́чанае |
прысве́чаныя (неадуш.) прысве́чаных (адуш.) |
| Т. |
прысве́чаным |
прысве́чанай прысве́чанаю |
прысве́чаным |
прысве́чанымі |
| М. |
прысве́чаным |
прысве́чанай |
прысве́чаным |
прысве́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прысве́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прысве́чаны |
прысве́чаная |
прысве́чанае |
прысве́чаныя |
| Р. |
прысве́чанага |
прысве́чанай прысве́чанае |
прысве́чанага |
прысве́чаных |
| Д. |
прысве́чанаму |
прысве́чанай |
прысве́чанаму |
прысве́чаным |
| В. |
прысве́чаны (неадуш.) прысве́чанага (адуш.) |
прысве́чаную |
прысве́чанае |
прысве́чаныя (неадуш.) прысве́чаных (адуш.) |
| Т. |
прысве́чаным |
прысве́чанай прысве́чанаю |
прысве́чаным |
прысве́чанымі |
| М. |
прысве́чаным |
прысве́чанай |
прысве́чаным |
прысве́чаных |
Кароткая форма: прысве́чана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
радыёдзе́нь, ‑дня, м.
Радыёперадачы аднаго дня, прысвечаныя пэўнай тэме. Радыёдзень народных талентаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
юбіле́й, -ю, мн. -і, -яў, м.
1. Гадавіна чыйго-н. жыцця, чыёй-н. дзейнасці, існавання каго-, чаго-н. (звычайна пра круглую дату).
Адзначаць ю.
Пяцідзесяцігадовы ю. пісьменніка.
2. Урачыстасці, прысвечаныя такой гадавіне.
Запрасіць на ю.
|| прым. юбіле́йны, -ая, -ае.
Ю. медаль.
Юбілейныя дні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сі́нтаксіс, -а і -у, м.
1. -у. Уласцівыя пэўнай мове спосабы спалучэння слоў у словазлучэнні і сказы, а таксама раздзел граматыкі, які вывучае сістэму моўных катэгорый, звязаных са спалучэннем слоў і будовай сказаў.
С. беларускага простага сказа.
2. -а. Падручнік, кніга, прысвечаныя вывучэнню такога раздзела граматыкі (разм.).
Купіць «Сінтаксіс беларускай мовы».
|| прым. сінтаксі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
юбіле́й, ‑ю, м.
Гадавіна дзейнасці каго‑н. або існавання чаго‑н., якая вылічваецца звычайна дзесяцігоддзямі, стагоддзямі і ўрачыста адзначаецца грамадскасцю. Юбілей вучонага. 900‑гадовы юбілей Мінска. □ Мой край юбілей адзначае І славіць здабыткі свае. Астрэйка. // Урачыстасці, прысвечаныя такой гадавіне.
[Ад лац. jubilaeus annus — юбілейны год.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цытава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., каго-што.
Прыводзіць адкуль‑н. цытату. Ні адзін артыкул, ні адно даследаванне, прысвечаныя Купалу, не абыходзяцца без таго, каб іх аўтары не цытавалі пісьма Горкага. Бярозкін. [Люда:] — Некаторы час ён [Тульба] дужа любіў цытаваць старажытных грэкаў. Радкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эро́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
1. Павышаная пачуццёвасць, пачуццёвы элемент у чым‑н. Варта адзначыць, што пра інтымныя ўзаемаадносіны герояў Баранавых расказвае стрымана, тактоўна, з пачуццём меры, як і ўласціва сапраўднаму мастаку, — без эротыкі і грубай пачуццёвасці. Мушынскі.
2. зб. Творы мастацтва і літаратуры, насычаныя пачуццёвасцю, прысвечаныя апісанню яе.
[Грэч. érōs, érōtos — любоў, каханне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сі́нтаксіс, ‑а і ‑у, м.
1. ‑у. Уласцівыя пэўнай мове спосабы спалучэння слоў у словазлучэнні і сказы, а таксама раздзел граматыкі, які вывучае сказ і спосабы спалучэння слоў у сказе. Асноўнымі раздзеламі граматыкі з’яўляюцца марфалогія і сінтаксіс. Граматыка. // Сукупнасць сінтаксічных з’яў, характэрных для твораў таго ці іншага пісьменніка. Намагаючыся арганічнага сплаву лірычнай, эмацыянальнай плыні з бытавой, апісальнай, Янка Брыль стварае ў рамане свой сінтаксіс. Юрэвіч.
2. ‑а. Кніга, падручнік, прысвечаныя вывучэнню дадзенага аддзела граматыкі.
[Грэч. syntaxis.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прадэманстрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Наглядна, публічна паказаць. Прадэманстраваць кінафільм. □ Прадстаўнікі Беларусі прадэманстравалі цікавыя праграмы, прысвечаныя прапагандзе спорту і турызму. «Звязда». На стале ў Панцеляймона Кандратавіча ляжаў кавалак рэйкі, тол. Ён тут жа прадэманстраваў, як і дзе трэба закладваць тол, падрываць рэйкі, каб іх нельга ўжо было выкарыстаць. Дзенісевіч. // Знарок падкрэсліць, праявіць, паказаць. Адзін бюргер выпіў залпам двухлітровы збан. Прычым прадэманстраваў сваю лоўкасць, падняў збан адной рукою, што не так лёгка зрабіць. Гурскі. [Юнак] стараўся прыслужыць.. [дзяўчыне], прадэманстраваць сваю адданасць і вернасць. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)