прысачы́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прысачу́ |
прысо́чым |
| 2-я ас. |
прысо́чыш |
прысо́чыце |
| 3-я ас. |
прысо́чыць |
прысо́чаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прысачы́ў |
прысачы́лі |
| ж. |
прысачы́ла |
| н. |
прысачы́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прысачы́ |
прысачы́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прысачы́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прысачы́ць сов., разг. подстере́чь, подкарау́лить; вы́следить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прысачы́ць, ‑сачу, ‑сочыш, ‑сочыць; зак., каго і без дап.
Разм. Употай, крадком падгледзець, высачыць. — Мала яшчэ, дык і прысочаць [людзі], дзе ты і калі паварочваешся. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прысо́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прысачыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыцікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., каго-што.
Разм. Прысачыць, падпільнаваць каго‑, што‑н. [Раечка] намеціла аднаго афіцэра і, прыцікаваўшы, калі ён будзе стаяць адзін, падышла запытаць. Лобан. У той жа дзень увечары Круміньскі прыцікаваў хлапчука і сарваў свісток з яго шыі. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)