Verbum

прысачы́ць, ‑сачу, ‑сочыш, ‑сочыць; зак., каго і без дап.

Разм. Употай, крадком падгледзець, высачыць. — Мала яшчэ, дык і прысочаць [людзі], дзе ты і калі паварочваешся. Лобан.