прысадзі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прысаджу́ |
прыса́дзім |
| 2-я ас. |
прыса́дзіш |
прыса́дзіце |
| 3-я ас. |
прыса́дзіць |
прыса́дзяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прысадзі́ў |
прысадзі́лі |
| ж. |
прысадзі́ла |
| н. |
прысадзі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прысадзі́ |
прысадзі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прысадзі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прысадзі́ць сов., в разн. знач. присади́ть;
п. агурко́ў на гра́дку — присади́ть огурцо́в на гря́дку;
п. ні́кель у сталь — присади́ть ни́кель в сталь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прысадзі́ць, ‑саджу, ‑садзіш, ‑садзіць; зак.
1. што і чаго. Разм. Пасадзіць дадаткова да ўжо пасаджанага. Прысадзіць агуркоў на градку. Прысадзіць кветак на клумбе.
2. каго-што. Разм. Зрабіць меншым па вышыні, ніжэйшым, мізарнейшым. Гімнасцёрка вісіць на ім як на калу. Хвароба яго вельмі прысадзіла. С. Александровіч. // Трохі асадзіць, збіць ганарлівасць, фанабэрыю. І Ксавэр Блецька .. стаў тутэйшым кааператарам, і заўсёды быў лагодны з людзьмі, і ўсе гаварылі, што яго прысадзіла ўласнае гора. Чорны.
3. што і чаго. Увесці (прысадачныя матэрыялы) у плавільную печ у працэсе плаўкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прысадзі́ць ’пасадзіць дадаткова да ўжо пасаджанага’; ’зрабіць меншым па вышыні, ніжэйшым, мізарнейшым’; ’прыладжваць’ (Нас., Байк. і Некр., ТСБМ), прыса́джваць ’прыстаўляць’ (ТС). Да садзі́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прыса́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прысадзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыса́джаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прысадзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыса́дка ж. приса́дка; см. прысадзі́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыса́джванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прысаджваць — прысадзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
присади́ть сов.
1. в разн. знач. прысадзі́ць;
присади́ть огурцо́в на гря́дку прысадзі́ць агурко́ў на гра́дку;
присади́ть ни́кель в сталь прысадзі́ць ні́кель у сталь;
2. (пришить) прост. прышы́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыса́джванне ср. приса́дка ж.; см. прысадзі́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)