прыса́джваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыса́джваю прыса́джваем
2-я ас. прыса́джваеш прыса́джваеце
3-я ас. прыса́джвае прыса́джваюць
Прошлы час
м. прыса́джваў прыса́джвалі
ж. прыса́джвала
н. прыса́джвала
Загадны лад
2-я ас. прыса́джвай прыса́джвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыса́джваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыса́джваць несов., в разн. знач. приса́живать; см. прысадзі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыса́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прысадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыса́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прысаджваць — прысадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыса́джвацца ​1, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да прысесці (у 2 знач.).

прыса́джвацца ​2, ‑аецца; незак.

Зал. да прысаджваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыса́джвацца I несов., страд. приса́живаться; см. прыса́джваць

прыса́джвацца II несов. (садиться) приса́живаться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прысадзі́ць ’пасадзіць дадаткова да ўжо пасаджанага’; ’зрабіць меншым па вышыні, ніжэйшым, мізарнейшым’; ’прыладжваць’ (Нас., Байк. і Некр., ТСБМ), прыса́джваць ’прыстаўляць’ (ТС). Да садзі́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

приса́живать несов.

1. в разн. знач. прыса́джваць;

2. (пришивать) прост. прышыва́ць; см. присади́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыса́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. прысаджваць — прысадзіць (у 1, 3 знач.).

2. Р мн. ‑дак. Дадатковыя матэрыялы, якія ўводзяцца ў плавільную печ у працэсе плаўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)