прысаба́чыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прысаба́чу |
прысаба́чым |
| 2-я ас. |
прысаба́чыш |
прысаба́чыце |
| 3-я ас. |
прысаба́чыць |
прысаба́чаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прысаба́чыў |
прысаба́чылі |
| ж. |
прысаба́чыла |
| н. |
прысаба́чыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прысаба́ч |
прысаба́чце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прысаба́чыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прысаба́чыць сов., прост. присоба́чить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прысаба́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.
Разм. груб. Прымацаваць што‑н. да чаго‑н. [Сябрук:] «А вешалку, зірні, якім цвіком Ты да сцяны цудоўнай прысабачыў...» Корбан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
присоба́чить сов., груб., прост. прысаба́чыць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)