прыро́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыро́дны прыро́дная прыро́днае прыро́дныя
Р. прыро́днага прыро́днай
прыро́днае		 прыро́днага прыро́дных
Д. прыро́днаму прыро́днай прыро́днаму прыро́дным
В. прыро́дны (неадуш.)
прыро́днага (адуш.)		 прыро́дную прыро́днае прыро́дныя (неадуш.)
прыро́дных (адуш.)
Т. прыро́дным прыро́днай
прыро́днаю		 прыро́дным прыро́днымі
М. прыро́дным прыро́днай прыро́дным прыро́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гле́бава-прыро́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гле́бава-прыро́дны гле́бава-прыро́дная гле́бава-прыро́днае гле́бава-прыро́дныя
Р. гле́бава-прыро́днага гле́бава-прыро́днай
гле́бава-прыро́днае		 гле́бава-прыро́днага гле́бава-прыро́дных
Д. гле́бава-прыро́днаму гле́бава-прыро́днай гле́бава-прыро́днаму гле́бава-прыро́дным
В. гле́бава-прыро́дны (неадуш.)
гле́бава-прыро́днага (адуш.)		 гле́бава-прыро́дную гле́бава-прыро́днае гле́бава-прыро́дныя (неадуш.)
гле́бава-прыро́дных (адуш.)
Т. гле́бава-прыро́дным гле́бава-прыро́днай
гле́бава-прыро́днаю		 гле́бава-прыро́дным гле́бава-прыро́днымі
М. гле́бава-прыро́дным гле́бава-прыро́днай гле́бава-прыро́дным гле́бава-прыро́дных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гляцыяло́гія, -і, ж.

Навука аб прыродных ільдах ва ўсіх іх формах на паверхні Зямлі.

|| прым. гляцыялагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

невычарпа́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць невычарпальнага. Невычарпальнасць прыродных багаццяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафтагазаздабы́ча, ‑ы, ж.

Спец. Здабыча нафты і прыродных газаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бага́цце, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Матэрыяльныя каштоўнасці, грошы.

2. Сукупнасць прыродных рэсурсаў.

Прыродныя багацці.

3. Раскоша, шыкоўнасць.

Б. ўбрання.

4. Разнастайныя ўнутраныя якасці каго-н.

Духоўныя багацці людзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

этало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае паводзіны жывёл у прыродных умовах.

[Ад грэч. ēthos — звычай, нораў, характар і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесамеліяра́цыя, ‑і, ж.

Паляпшэнне прыродных (глебавых, гідралагічных і кліматычных) умоў шляхам лесаразвядзення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафтагазано́снасць, ‑і, ж.

Спец. Наяўнасць нафты і прыродных газаў у геалагічных адкладах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лугаво́дства, ‑а, н.

Галіна сельскай гаспадаркі, якая займаецца паляпшэннем прыродных лугоў, травасеяннем і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)