прыро́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыро́дны прыро́дная прыро́днае прыро́дныя
Р. прыро́днага прыро́днай
прыро́днае		 прыро́днага прыро́дных
Д. прыро́днаму прыро́днай прыро́днаму прыро́дным
В. прыро́дны (неадуш.)
прыро́днага (адуш.)		 прыро́дную прыро́днае прыро́дныя (неадуш.)
прыро́дных (адуш.)
Т. прыро́дным прыро́днай
прыро́днаю		 прыро́дным прыро́днымі
М. прыро́дным прыро́днай прыро́дным прыро́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прыро́дны, -ая, -ае.

1. гл. прырода.

2. Натуральны.

П. газ.

3. Які па нараджэнні належыць да якой-н. мясцовасці, краіны, да якога-н. грамадскага класа.

П. мінчанін.

П. селянін.

4. перан. Тое, што і прыроджаны (у 1 знач.).

П. розум.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыро́дны

1. (связанный с природой) приро́дный, есте́ственный;

~на́е асяро́ддзе — приро́дная среда́;

2. приро́дный, пото́мственный;

п. селяні́н — приро́дный (пото́мственный) крестья́нин;

3. (врождённый) приро́дный, прирождённый;

п. та́лент — приро́дный (прирождённый) тала́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыро́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да прыроды (у 1 знач.); створаны прыродай. Прыродныя з’явы. Прыродны газ. Прыродныя ўмовы. □ Андрыян Цітавіч падумаў, што гэты грудок і вярба як бы прыродны помнік Юлі. Марціновіч.

2. Такі, якім чалавек валодае ад самага нараджэння; прыроджаны. Прыродныя здольнасці. Прыродны розум. □ Гэта быў мужчына гадоў за трыццаць, адукаваны, вопытны арганізатар з прыродным дарам красамоўства. Машара. Алік злаваўся на самога сябе — прыродная тактоўнасць, сарамлівасць стрымлівала яго, хоць і хацелася проста ў вочы сказаць Леўкіну тое, што думаў пра яго. Дадзіёмаў.

3. Які па нараджэнню належыць да якой‑н. мясцовасці, краіны і пад.; карэнны. Прыродны мінчанін. Прыродны сібірак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыро́да, ы, ДМ -дзе, ж.

1. Усё існае ў Сусвеце, арганічны і неарганічны свет.

Законы прыроды.

Жывая п. (арганічны свет). Мёртвая п. (неарганічны свет: не расліны, не жывёлы).

2. Мясцовасць паза гарадамі (палі, лясы, горы).

Любавацца прыродай.

На ўлонні прыроды.

Выехаць на прыроду (разм.).

3. перан., чаго. Асноўная ўласцівасць, сутнасць (кніжн.).

П. атама. П. сацыяльных адносін.

◊

Ад прыроды або з прыроды — ад нараджэння, ад пачатку існавання.

З дрэнным зрокам ад прыроды.

Па прыродзе — па характары, па натуры.

Па прыродзе ён добры чалавек.

|| прым. прыро́дны, -ая, -ае.

Прыродныя багацці краю.

Прыродныя рэсурсы.

Прыродныя ўмовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Прыро́дны ’мясцовы’ (Ян.). Да прыро́д, прыро́да (гл.), у значэнні ’патомны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гле́бава-прыро́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гле́бава-прыро́дны гле́бава-прыро́дная гле́бава-прыро́днае гле́бава-прыро́дныя
Р. гле́бава-прыро́днага гле́бава-прыро́днай
гле́бава-прыро́днае		 гле́бава-прыро́днага гле́бава-прыро́дных
Д. гле́бава-прыро́днаму гле́бава-прыро́днай гле́бава-прыро́днаму гле́бава-прыро́дным
В. гле́бава-прыро́дны (неадуш.)
гле́бава-прыро́днага (адуш.)		 гле́бава-прыро́дную гле́бава-прыро́днае гле́бава-прыро́дныя (неадуш.)
гле́бава-прыро́дных (адуш.)
Т. гле́бава-прыро́дным гле́бава-прыро́днай
гле́бава-прыро́днаю		 гле́бава-прыро́дным гле́бава-прыро́днымі
М. гле́бава-прыро́дным гле́бава-прыро́днай гле́бава-прыро́дным гле́бава-прыро́дных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

приро́дный в разн. знач. прыро́дны;

приро́дные бога́тства прыро́дныя бага́цці;

приро́дный тала́нт прыро́дны та́лент;

приро́дный газ прыро́дны газ.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

врождённый прыро́джаны; (природный) прыро́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

газано́сны, -ая, -ае.

Які змяшчае ў сабе прыродны газ¹ (у 1 знач.).

Г. пласт.

|| наз. газано́снасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)