прыро́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыро́дны прыро́дная прыро́днае прыро́дныя
Р. прыро́днага прыро́днай
прыро́днае		 прыро́днага прыро́дных
Д. прыро́днаму прыро́днай прыро́днаму прыро́дным
В. прыро́дны (неадуш.)
прыро́днага (адуш.)		 прыро́дную прыро́днае прыро́дныя (неадуш.)
прыро́дных (адуш.)
Т. прыро́дным прыро́днай
прыро́днаю		 прыро́дным прыро́днымі
М. прыро́дным прыро́днай прыро́дным прыро́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гле́бава-прыро́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гле́бава-прыро́дны гле́бава-прыро́дная гле́бава-прыро́днае гле́бава-прыро́дныя
Р. гле́бава-прыро́днага гле́бава-прыро́днай
гле́бава-прыро́днае		 гле́бава-прыро́днага гле́бава-прыро́дных
Д. гле́бава-прыро́днаму гле́бава-прыро́днай гле́бава-прыро́днаму гле́бава-прыро́дным
В. гле́бава-прыро́дны (неадуш.)
гле́бава-прыро́днага (адуш.)		 гле́бава-прыро́дную гле́бава-прыро́днае гле́бава-прыро́дныя (неадуш.)
гле́бава-прыро́дных (адуш.)
Т. гле́бава-прыро́дным гле́бава-прыро́днай
гле́бава-прыро́днаю		 гле́бава-прыро́дным гле́бава-прыро́днымі
М. гле́бава-прыро́дным гле́бава-прыро́днай гле́бава-прыро́дным гле́бава-прыро́дных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

та́лент

‘прыроднае дараванне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. та́лент
Р. та́ленту
Д. та́ленту
В. та́лент
Т. та́лентам
М. та́ленце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мінера́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

Прыроднае неарганічнае крышталічнае рэчыва, якое з’яўляецца састаўной часткай зямной кары.

|| прым. мінера́льны, -ая, -ае.

Мінеральныя воды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стымуля́тар, -у, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыроднае або сінтэтычнае рэчыва, якое стымулюе развіццё чаго-н., павышае працаздольнасць, паляпшае самаадчуванне і інш.

С. росту раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бактэрыяфа́г, ‑у, м.

Прыроднае рэчыва, здольнае разбураць і паглынаць мікраарганізмы (пераважна бактэрыі).

[Ад слова бактэрыя і грэч. phagos — пажыральнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радо́вішча, ‑а, н.

Прыроднае скопішча карысных выкапняў; залежы, паклады. Радовішча алмазаў. Радовішча жалеза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раско́ша, -ы, ж.

1. Празмерны дастатак, багацце; камфорт.

Жыць у раскошы.

2. Што-н. лішняе, не першай неабходнасці.

Непатрэбная р.

3. Прыроднае багацце, пышнасць расліннасці.

Р. паўднёвай прыроды.

4. Прастора, свабода.

Пасля гарадской мітусні, цеснаты ў лесе — сапраўдная р.!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самаачышчэ́нне, ‑я, н.

1. Прыроднае ачышчэнне вады, глебы ў выніку розных біяхімічных працэсаў.

2. Дзеянне паводле дзеясл. самаачышчацца (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́зера, ‑а; мн. азёры, азёр; н.

Запоўненае вадой прыроднае паглыбленне сушы, замкнутае ў сваіх берагах. Возера Нарач. Лясное возера. □ Дзедава хата стаіць усімі вокнамі на возера, да сонца. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)