Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Verbum
анлайнавы слоўнікБеларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
прыро́дны
прыметнік, адносны
| прыро́дны | прыро́дная | прыро́дныя | ||
| прыро́днага | прыро́днай |
прыро́днага | прыро́дных | |
| прыро́днаму | прыро́днай | прыро́днаму | прыро́дным | |
| прыро́дны ( прыро́днага ( |
прыро́дную | прыро́дныя ( прыро́дных ( |
||
| прыро́дным | прыро́днай прыро́днаю |
прыро́дным | прыро́днымі | |
| прыро́дным | прыро́днай | прыро́дным | прыро́дных | |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гле́бава-прыро́дны
прыметнік, адносны
| гле́бава-прыро́дны | гле́бава-прыро́дная | гле́бава- |
гле́бава-прыро́дныя | |
| гле́бава-прыро́днага | гле́бава-прыро́днай гле́бава- |
гле́бава-прыро́днага | гле́бава-прыро́дных | |
| гле́бава-прыро́днаму | гле́бава-прыро́днай | гле́бава-прыро́днаму | гле́бава-прыро́дным | |
| гле́бава-прыро́дны ( гле́бава-прыро́днага ( |
гле́бава-прыро́дную | гле́бава- |
гле́бава-прыро́дныя ( гле́бава-прыро́дных ( |
|
| гле́бава-прыро́дным | гле́бава-прыро́днай гле́бава-прыро́днаю |
гле́бава-прыро́дным | гле́бава-прыро́днымі | |
| гле́бава-прыро́дным | гле́бава-прыро́днай | гле́бава-прыро́дным | гле́бава-прыро́дных | |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
та́лент
‘
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| та́лент | |
| та́ленту | |
| та́ленту | |
| та́лент | |
| та́лентам | |
| та́ленце |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мінера́л, -у,
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
стымуля́тар, -у,
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бактэрыяфа́г, ‑у,
[Ад слова бактэрыя і грэч. phagos — пажыральнік.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
радо́вішча, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раско́ша, -ы,
1. Празмерны дастатак, багацце; камфорт.
2. Што
3.
4. Прастора, свабода.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)